Grupa MoCarta o twórcach z niepełnosprawnością

Czy twórcy z niepełnosprawnością są dostrzegalni w branży rozrywkowej? Podczas tegorocznej Wielkiej Gali Integracji była okazja zapytać o to w kuluarach Sali Kongresowej muzyków z Grupy MoCarta.

Kwartet smyczkowy gra od 1995 r., działając na styku muzyki poważnej i kabaretu. Przez wszystkie te lata muzycy współpracowali z wieloma polskimi artystami, jak się okazuje, nie tylko pełnosprawnymi.

- My jesteśmy związani bardzo ściśle z Andrzejem Brandstatterem, który zaprosił nas na swoją płytę – mówi Michał Sikorski, drugi skrzypek Grupy MoCarta. – Było to dla nas wielkie wydarzenie. Powstała naprawdę fajna płyta, oczywiście nie dzięki naszemu udziałowi, tylko w ogóle płyta była genialna, zaaranżowana przez dwóch braci Sztabów, z piosenkami śpiewanymi nie tylko przez Andrzeja, ale i przez zaproszonych gości – wspaniałe głosy z gór.

Andrzej Brandstatter choruje na stwardnienie rozsiane. Jest twórcą zespołów „Krywań”, który już niemal 40 lat temu zaskakiwał nowoczesnymi aranżacjami piosenek góralskich, oraz „Hawrań”. Wspomniana przez muzyka z Grupy MoCarta płyta to „Moje pocieszenie... Andrzej Brandstatter z przyjaciółmi”, która powstała kilka lat temu.

Filip Jaślar, grający w Grupie MoCarta pierwsze skrzypce, zapytany o obecność w branży rozrywkowej osób z niepełnosprawnością, zaczął wymieniać klasyków z zagranicy: Steviego Wondera, Raya Charlesa, Andreę Bocellego. Przerwał mu Bolesław Błaszczyk, wiolonczelista Grupy:
- Na naszym podwórku to przede wszystkim Janusz Skowron, fantastyczny jazzman, genialny absolutnie – mówił. – No i klasyczny pianista, nieżyjący już Edwin Kowalik. Ja się wychowywałem na jego nagraniach. To była pierwsza niezwykła postać, którą znałem z tego świata, którego my nie możemy chyba odczuć, bo są to muzycy niewidzący.

Członkowie Grupy MoCarta pamiętają też występy kabaretowe pewnej niezwykłej formacji.
- Parę lat temu na przeglądzie kabaretów PAKA pojawił się, założony przez księdza, opiekuna osób upośledzonych umysłowo, Kabaret Absurdalny... – zaczął Paweł Kowaluk, grający na altówce.
Kabaret Absurdalny tworzyły osoby z niepełnosprawnością intelektualną, mieszkańcy chorzowskiego Domu Pomocy Społecznej „Republika”. Widzowie byli zaskoczeni, na początku nie wiedzieli, czy wolno im się śmiać. Twórca i opiekun literacki Kabaretu, ks. Marek Wójcicki, przy pisaniu skeczów czerpał z codziennego życia i atmosfery absurdalnych rozmów członków Kabaretu.

- Wrażenie robili ogromne – wspomina Filip Jaślar. – Mieli tak nieprawdopodobny dystans do siebie i do swojej niepełnosprawności, a poza tym byli po prostu zabawni, byli naprawdę niezłym kabaretem. To było zaskakujące dla publiczności, dlatego początek odbioru ich występów to był mróz, który przechodził przez salę, a dopiero potem pełna akceptacja i świetna zabawa. To było prawdziwe przełamanie barier w tym naszym świecie kabaretu.