Teatr na migi

Nalaga’at Center, jedyne takie miejsce na świecie, powstało w 2007 r. w porcie Jaffa w Tel Avivie. Mieści się w nim przede wszystkim teatr, który tworzą osoby niewidome, głuche i głuchoniewidome. To także Kafe Kapish, gdzie kelnerami są osoby niesłyszące, oraz restauracja BlackOut, w której gości obsługują niewidomi. Obecnie pracuje w nim ok. 70 osób.

Pomysłodawczynią przedsięwziecia i dyrektor artystyczną teatru jest Adina Tal, Żydówka, która do Izraela przyjechała ze Szwajcarii. W ten nowatorski sposób wciela ona w życie swoje przekonanie, że każdy człowiek, który żyje w społeczeństwie, ma w nie swój wkład.

Głuchoniewidomy zespół aktorski z Nalaga’at poprzez sztukę wyraża siebie, a publiczności daje niezapomniane doświadczenie. Ten nietypowy teatr odwiedziły już tysiące osób z samego Izraela, ale także gości z zagranicy.  Pierwsza sztuka osób głuchoniewidomych, “Light is Heard in Zig Zag”, odniosła wielki sukces na całym świecie i uzyskała pozytywne recenzje.

- Obejrzałam spektakl ,,Not by Bread Alone", niezwykle wzruszający. Najpierw aktorzy wyrabiają ciasto na chleb: autentyczny, prawdziwy chleb, który przywołuje wspomnienia. Rodzą się przyjaźnie, ujawniają marzenia. Jedna z głuchoniemych aktorek mówi (tekst jest wyświetlany na telebimie w 3 językach, również pracują prężnie tłumacze języka migowego), że całe życie marzyła o tym, aby zostać modelką. Marzenie się spełnia; fryzjer układa jej fryzurę, zostaje ubrana w piękną suknię, scena staje się wybiegiem. Wiemy, że to tylko marzenie. Nikt nie zatrudnia głuchoniemych modelek. Aktorzy pokazują relacje bliskości, fascynacji światem, nie są zamknięci w czterech ścianach, jakby chcieli powiedzieć: „Tak samo kochamy, przyjaźnimy się, chcemy odczuwać świat. Nie szufladkujcie nas. Nie musimy piec chleba. Mamy też inne marzenia -  pisze na swoim blogu Jarmilla, odnosząc się do drugiej sztuki wystawionej przez osoby głuchoniewidome z Tel Avivu.  - Po spektaklu każdy z widzów mógł wejść na scenę, zjeść kawałek upieczonego chleba, podziękować aktorowi w taki sposób, aby ten go zrozumiał. Uścisnąć go, podać rękę.

Publiczność spotyka na scenie osoby niepełnosprawne, które są kreatywne, samowystarczalne i radosne. „Nalaga’at” stara się wpływać na zmianę schematycznego myślenia na temat tych osób – one także potrafią i mogą robić niezwykłe rzeczy. Głuchoniewidoma grupa teatralna składa się z 11 osób, na scenie każdy z nich ma indywidualnego tłumacza. Większość z aktorów cierpi na zespół Ushera, chorobę genetyczną, która rozwija się w okresie dojrzewania i powoduje stopniową utratę wzroku i słuchu. Praca w teatrze zmniejsza ich poczucie izolacji i samotności, ma także funkcję rehabilitacyjną – pozwala uczestniczyć w życiu społecznym.

Formy komunikacji, którymi posługują się głuchoniewidomi aktorzy między sobą, są tak różne, jak kraje pochodzenia, miejsca zamieszkania i rodzaje schorzeń artystów. Niektórzy porozumiewają się poprzez alfabet Braille’a, niektórzy rosyjskim językiem migowym, inni zaś mówią głośno do tych, którzy posiadają jeszcze resztki słuchu.
Po obejrzeniu sztuki teatralnej można posilić się w restauracji BlackOut. W całkowitych ciemnościach obsługują tam niewidomi kelnerzy. Ponadto prowadzone są tam warsztaty degustacji wina oraz warsztaty garncarskie – także w całkowitej ciemności.

Podobnie jest w kawiarni Kapish, gdzie z kolei gośćmi zajmują się głusi i niedosłyszący kelnerzy. - Możemy w menu pokazać obrazek, napis lub posłużyć się językiem migowym. Jest to ciekawe doświadczenie, mamy przygotowane takie specjalne serwety na stołach i wybieramy opcję komunikacji, która nam odpowiada. Różne rodzaje kaw, miła atmosfera sprawiają, że w kawiarni trudno znaleźć miejsce – pisze o swoim doświadczenia blogerka  Jarmilla.

Więcej informacji o nietypowym teatrze można znaleźć na stronie Nalaga’at Center.