Aktywnie szukam pracy
Niniejszy poradnik jest adresowany przede wszystkim do młodych osób niepełnosprawnych, które chcą znaleźć pracę, a tym samym usamodzielnić się. Nie oznacza to, że inni szukający zatrudnienia nie znajdą tu wielu pożytecznych wskazówek. Poradnik zawiera informacje o przepisach prawnych (w tym o szczególnych uwarunkowaniach prawnych dotyczących osób niepełnosprawnych), a także różnych formach zatrudnienia i aktywności zawodowej, np.: telepracy, wolontariacie, działalności gospodarczej.
W części rozdziałów w sposób teoretyczny omawiane są zagadnienia związane z rynkiem pracy, w pozostałych pokazano, jak w praktyce należy poszukiwać pracy. Staraliśmy się, aby oprócz porad znalazły się tu informacje, które będzie można wykorzystać w praktyce - stąd dużo danych teleadresowych.
Na pewno w znalezienie pracy trzeba będzie włożyć dużo wysiłku i czasu, należy też pogodzić się z myślą, że pierwsze próby mogą nie przynieść oczekiwanych rezultatów. Jednak wiele rozwiązań jest na wyciagnięcie ręki.
Działaj, szukaj, próbuj - nie obawiaj się też pytać i prosić o pomoc.
Centrum Integracja służy Ci radą i informacją!
Autor: Magda Gorczyca, Katarzyna Karczmarczyk
Źródło: "Aktywnie szukam pracy"
Wydanie III, aktualizacja dnia: 13.02.2007
Komentarze
-
Krystyna Jóźwiak Stopień niepełnospr.znaczny na stałe
24.01.2017, 01:35Witam. Pilnie szukam pracy jako operator wprowadzania danych jestem zmuszona pracować choć od ponad 40 lat choruje na Stwardnienie rozsiane , Padaczkę posterydową i Cukrzyce II stopnia oraz Niedoczynność tarczycy, jeszcze kilka chorób skutkiem podstawowej choroby. Jestem od kilku lat pacjentka Poradni zdrowia psychicznego , gdyż nasz jedyny syn ,6 lat temu syn zginął tragicznie i pozostawił 3 dzieci , które wszystkie się uczą, a synowa jest pielęgniarką i nie ma możliwości byśmy mieszkali razem, ponieważ oni mieszkają około 50 kilometrów od miasta w którym my z mężem mieszkamy, ja nie mogę się przeprowadzić ,gdyż synowa z dziećmi mieszka u swojej mamy ,ponieważ ojciec jej zmarł wiec jest jej bardzo trudno z chorą matką i 3 dzieci jako samotna matka i praca zawodowa, a nasz syn był naszym jedynym dzieckiem z powodu mojej choroby . dzieckiem z powodu mojej choroby . Skorzystałam z kursy dla ludzi 50 + który pokrywała Unia Europejska by nauczyć się obsługi komputera. Nawet lekarz psychiatra po śmierci syna wystąpił z prośbą bym mogła podjąć pracę w domu by traktowano to jako rehabilitację, Choć nieraz bardzo źle się czułam to wolałam usiąść do pracy by nie nachodziły myśli, o tragedii, co kończyło się nieraz atakami padaczki, które dla rodziców jeśli wspaniałe dziecko ginie to jest horror to przejść. Teraz w listopadzie skończyła się umowa i nie przedłużono już ze mną umowy o pracę chodź zawsze wykonywałam normy, wielokrotnie wyższe jak ustalono było w regulaminie ,lecz z powodu redukcji etatów zostałam zwolniona, zawsze byłam , obowiązkowym i zdyscyplinowanym pracownikiem Bardzo dużo muszę wykupić leków, pampersów dla mnie , a dla męża leki nasercowe, gdyż po śmierci syna, musiano pilnie wstawiano mu sten- ty na sercu, lecz stan był tragiczny, ponieważ oboje jesteśmy osobami niepełnosprawnymi. Lecz ja mam najniższą emeryturę bo ja od 1980 nie mogłam podjąć żadnej pracy, bo przepisy nie pozwalały pracować na I grupie inwalidztwa. A mąż z powodu mojej choroby często miał opiekę na dziecko nawet bezpłatną gdyż ja nawet po ½ roku leżałam w szpitalach, bo nie było takich leków jak dziś i tylko podawano Enkorton lecz tylko można było leczyć w szpitalu, potem na rehabilitacje po 8 tygodni, a nie mieliśmy kogoś co by nam pomógł , mogliśmy liczyć tylko na siebie .Mam nadzieję , że jeśli ktoś będzie decydować o tym , czy jeśli jest oferta pracy w domu dla niepełnosprawnych to mam nadzieję w sercu ,że zrozumie naszą sytuacje i może będę miała szczęście i zostanę zatrudniona . Bo jak nie mogę pomóc w inny sposób, to chociaż chciała bym pomóc dzieciom , czy na ubrania ,czy na książki ,by nie odczuwały ,że jest nam ciężko, a jest w szkole bardzo dziś trudno dla dzieci gdzie rodzice nie mogą zapewnić super warunków choć uczą się bardzo dobrze . Z poważaniemodpowiedz na komentarz
Polecamy
Co nowego
- Codziennie stajemy do walki: z miastenią twarzą w twarz
- Ze wsparciem samej Ewy Pajor. Polki otworzą pierwsze w historii MŚ w ampfutbolu!
- Jesień pod znakiem profilaktyki
- Głos nauczycielski: MEN planuje zmianę sposobu finansowania uczniów z niepełnosprawnościami
- „Ubezwłasnowolnienie i DPS to byłaby dla mnie masakra”
Dodaj komentarz