Posłowie chcą przyznania 500 zł na dziecko z niepełnosprawnością bez względu na dochód

Mdło się robi od czytania niektórych komentarzy. Adoptujcie sobie niepełnosprawne dziecko, będziecie mieli te świadczenia, ten 1%, wyższy próg dochodowy do 500+, a może i 500 na pierwsze dziecko, jeśli ta poprawka przejdzie. Świadczenie dla opiekuna przysługuje tylko rodzicowi rezygnującemu z pracy. Jeśli rodzic pracuje, to jedyne pieniądze na niepełnosprawne dziecko to zasiłek pielęgnacyjny 153 zł. Wiele dzieci niepełnosprawnych ma tylko jednego rodzica (na ogół matkę), więc ów rodzic pracować musi, bo za świadczenie nie utrzyma siebie i dziecka. 1% -- zależnie od siły przebicia i tego, jak bogatych ma się znajomych, można uzbierać kilkaset zł rocznie albo kilka tysięcy. ROCZNIE. Pieniądze trafiają na subkonto dziecka w listopadzie, wcześniej nawet nie wiadomo, ile się ich zbierze i na co można sobie z tego tytułu pozwolić. Subwencję oświatową dostaje gmina, niekoniecznie nawet szkoła. Dziecko ma zapewnione 3 godziny tygodniowo zajęć rewalidacyjnych, w szkole integracyjnej wsparcie lub "wsparcie" nauczyciela wspomagającego, w szkole specjalnej -- nie wiem dokładnie. Dziecko, które skończyło 16 lat i ma orzeczony lekki stopień niepełnosprawności, nie dostaje już zasiłku pielęgnacyjnego, czyli nie dostaje ogóle żadnych pieniędzy, jeśli rodzice pracują. Mimo że nadal potrzebuje terapii czy sprzętu. A doprowadzenie do "tylko lekkiego stopnia" jest nieraz okupione wielkim wysiłkiem. Diagnozy i terapie prawie nigdy nie są darmowe -- jeśli ktoś chce szybko i skutecznie, to niestety szuka sam. Nie, nie każdemu dziecku można "załatwić" orzeczenie. Przechodzi się przez nieraz przykrą komisję, wielu rodziców przez kilka lat dojrzewa do tej decyzji. Próg dochodowy 1200 zł -- jak pisałam, wiele jest rodzin 1+1, dochód niewiele wyższy niż 2400 zł to jest tak dużo? Na czynsz, rachunki, żywność, leki, terapię, a w przypadku ciężkiej niepełnosprawności jeszcze wiele innych rzeczy? A co z dziećmi, które skończyły 18 lat? Niektóre z nich w tym wieku kończą gimnazjum -- bo mają prawo do przedłużenia kolejnych etapów edukacyjnych. Co dalej? Do pracy niech idą? Weźcie się, ludzie, zastanówcie, a jeśli czegoś nie wiecie, to pytajcie. Oczywiście zgadzam się, że opiekunowie dorosłych niepełnosprawnych są pokrzywdzeni.