ZUS i brak samodzielnej egzystencji
Moja córka miała znaczny stopień niepełnosprawności z brakiem samodzielnej egzystencji (ma przerwany rdzeń kręgowy, porusza sie na wózku). ZUS w tym roku zabrał jej brak samodzielnej egzystencji, gdyż pracuje... samodzielnie wykonuje pielęgnacyjne czynności, sama je, jedynie sama nie może podnieść na kolana więcej niż 1 kg wagi, więc nie robi samodzielnie zakupów i nic nie wyniesie np. śmieci... Proszę mi powiedzieć, czy ZUS miał prawo zabrać jej zasiłek pielęgnacyjny, który miała z tego tytułu? Jest na rencie inwalidzkiej.
Szanowna Pani,
Pytanie, z jakim się Pani zwróciła, nie ma oczywistej i jednoznacznej odpowiedzi, ponieważ trudno ocenić, co stanowiło podstawę odebrania orzeczenia o całkowitej niezdolności do pracy i samodzielnej egzystencji, a w konsekwencji również zasiłku.
Trudno również dokonywać oceny, nie mając wzglądu do dokumentu źródłowego, czyli orzeczenia o niezdolności do pracy oraz uzasadnienia, które jest w nim zawarte.
Różne czynniki mogą złożyć się na negatywną ocenę lekarza orzecznika. Obecny stan zdrowia, możliwości samodzielnej egzystencji, możliwości samoobsługowe, wymagana stała lub długotrwała opieka opiekuna/asystenta, zdobycie lepszego wykształcenia, podniesienie kwalifikacji zawodowych, jak i wiele innych. Jednym z takich czynników może być niewątpliwie podjęcie zatrudnienia przez osobę niepełnosprawną, która w ten sposób mogłaby wykazać swoją aktywizację na płaszczyźnie zawodowej. Może to nasuwać wniosek, że w związku z powyższym osoba ta wykazała możliwości samodzielnego funkcjonowania, pomimo obciążenia spowodowanego uszczerbkiem na zdrowiu. Jednak każdy przypadek powinien być rozpatrywany z indywidualnym podejściem i oceną sytuacji.
Jeśli osoba zainteresowana nie zgadza się z treścią decyzji wydanej w jej sprawie przez organ rentowy, przysługują jej środki odwoławcze. Odwołanie, w formie sprzeciwu, należy zaadresować do komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i złożyć w jednostce organizacyjnej ZUS w miejscu zamieszkania. Sprzeciw może być złożony na piśmie lub wniesiony ustnie do protokołu. Protokół taki sporządza pracownik jednostki organizacyjnej ZUS. Termin wynosi 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia. Jeśli sprzeciw zostanie wniesiony po upływie tego czasu – nie podlega rozpatrzeniu przez komisję lekarską.
Z poważaniem,
Anna Dobkowska, specjalista ds. osób niepełnosprawnych w Centrum Integracja w Gdyni