„My w tym salonie nie obsługujemy osób niedosłyszących”

W XXI wieku dyskryminacja osób z niepełnosprawnościami wciąż jest obecna i niestety częsta. Pokazuje to chociażby pewien incydent związany z audyzmem, który miał miejsce we wtorkowy dzień (27.02) w Warszawie, w jednym z polskich dostawców m.in. dostępu do programów telewizyjnych. Tomasz Świderski, Głuchy klient wybrał się do salonu przedłużyć umowę abonamentu telewizyjnego, spotkał się z sytuacją, w której został potraktowany jako obywatel drugiej kategorii.

Głusi Nie-PEŁNO-sPRAWNI obywatele

Przeglądając media społecznościowe rzucił się w oczy post Tomasza Świderskiego, który oprócz opisu zaistniałej sytuacji opublikował zdjęcie z napisanym ręcznie przez pracowniczkę zdaniem: „My w tym salonie nie obsługujemy osób niedosłyszących”.  

- Mnie jako historykowi kojarzy od razu okres okupacji hitlerowskiej. Obym nie dożył czasów kiedy będą wywieszane ogłoszenia typu „wstęp tylko dla słyszących” – mówi Tomasz.

Głuchy klient, którego pierwszym językiem jest polski język migowy udał się do salonu, w którym pracują słyszące osoby. Rzeczą naturalną jest to, że nie będzie on w stanie swobodnie porozumieć się w języku polskim fonicznym, dlatego by ułatwić komunikację Tomasz postanowił napisać na kartce kwestie, z którymi przyszedł do salonu.

Warte podkreślenia jest to, że Tomasz biegle posługuje się językiem polskim, w tym zna strukturę gramatyczną, więc w takiej formie napisał tekst do pani obsługującą klientów w tym dniu. Nie każdy g/Głuchy ma taką umiejętność, ponieważ w szkołach brakuje edukacji dwujęzycznej. Mimo tych umiejętności i chęci do komunikacji ze strony Tomasza, nie udało się załatwić sprawy w ludzki i godny sposób.  

„Tutaj nie obsługujemy niedosłyszących osób”

Tomasz poprosił pracowniczkę salonu o pisemną rozmowę, ale ta odmówiła mu obsługi, twierdząc, że salon ten nie obsługuje osób niedosłyszących. Dodatkowo, skonsultowała się z innym pracownikiem, czy ma „tego” klienta obsłużyć. Wydawać by się mogło, że funkcjonujemy we współczesnych czasach, w których mamy prawo do wolności, edukacji, komunikacji, równego traktowania czy funkcjonowania w społeczności.

- Trafiłem na panią, która na moją prośbę o rozmowę pisemną wykrzywiła twarz z niesmakiem – pisze Tomasz.

Sytuacja ta, jak wiele innych pokazuje, że marginalizowanie osób z niepełnosprawnościami w dalszym ciągu jest obecne w codziennym życiu.

Wystarczy już: „Przykro mi”. Czas na poważną reakcję.

W tak rażącej sytuacji głuchy klient miał ochotę wyjść z salonu, ale uznał, że nie da satysfakcji słyszącej pracowniczce z pozbycia się osoby g/Głuchej. Podstawa ta oznacza, że zna swoje prawa i jest to bardzo ważne.

Jednocześnie zadaje on pytanie: Co będzie w przyszłości przy fatalnej edukacji g/Głuchych w Polsce?

Osoby z niepełnosprawnościami powinny znać swoje prawa, możliwości korzytstania z nich, a także być edukowane na ten temat. Dodatkowo pracownicy salonów i innych miejsc, w których obsługuje się klientów powinni przejść szkolenia, aby wiedzieli, w jaki sposób należy obsługiwać osoby z różnymi rodzajami niepełnosprawności.  

- Tak sobie myślę, szczęście że znam bardzo dobrze polski i mogę od razu odpowiednio załatwić ta sprawę – mówi Tomasz.

Warte podkreślenia jest to, że klient oprócz udostępnienia postu na jednym z mediów społecznościowych, to odpowiednio zareagował na incydent, który miał miejsce w jednym z warszawskich salonów. W jaki sposób? Zgłaszając go odpowiednim instytucjom.

Dzięki temu, że podjął on odpowiednie działania, może to pomóc w przeciwdziałaniu dyskryminacji, a także wzmocnić świadomość społeczną na temat takich sytuacji. Takie reakcje i zgłaszanie problemów jest ważne nie tylko dla Tomasza, ale dla całej społeczności, ponieważ pokazuje, w jaki sposób unikać sytuacji, w których dyskryminacja, w tym przypadku audyzm, jest bezkarnie przemilczana.

W chwili obecnej dyskryminacja osób z niepełnosprawnościami wciąż jest powszechnym problemem. Warto więc rozwijać świadomość społeczną na temat kwestii niepełnosprawności i jej skutków, aby móc budować bardziej otwarte i przyjazne społeczeństwo dla wszystkich.

Dodatkowo, niezmiernie ważną rzeczą jest pamiętanie o tym, że osoby z niepełnosprawnością mają takie same prawa do życia społecznego, co wszystkie osoby pełnosprawne.

- Wystarczy już „przykro mi”. Czas na poważną reakcję – mówi Tomasz.