Dodatek pielęgnacyjny

Dodatek pielęgnacyjny przyznawany jest w celu częściowego pokrycia kosztów wynikających z niezdolności do pracy i samodzielnej egzystencji oraz pomocy innej osoby w codziennym funkcjonowaniu. Dodatek pielęgnacyjny jest świadczeniem bardzo często mylonym z zasiłkiem pielęgnacyjnym. Tymczasem zgodnie z obowiązującymi przepisami nie można pobierać tych dwóch świadczeń równocześnie.

AKTUALIZACJA: 19.05.2023

Komu przysługuje dodatek pielęgnacyjny?

Dodatek pielęgnacyjny przysługuje:

• osobie uprawnionej do emerytury lub renty, jeżeli osoba ta została uznana za całkowicie niezdolną do pracy i samodzielnej egzystencji,
• osobie, która ukończyła 75. rok życia i otrzymuje świadczenie emerytalne lub rentowe.

Komu dodatek pielęgnacyjny nie przysługuje?

Dodatek pielęgnacyjny nie przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty, która przebywa w zakładzie opiekuńczo-leczniczym lub w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym. Od zasady tej jest wyjątek – gdy uprawniony do świadczeń i dodatku przebywa poza tymi placówkami przez okres dłuższy niż dwa tygodnie w miesiącu – wtedy dodatek przysługuje.

Jak zdobyć dodatek pielęgnacyjny?

W celu ustalenia prawa do dodatku pielęgnacyjnego niezbędne jest złożenie wniosku do oddziału ZUS. Dodatek jest przyznawany na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika ZUS stwierdzającego całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji.

Zgodnie z przepisami za osobę całkowicie niezdolną do pracy uważa się osobę, która utraciła zdolność do jakiejkolwiek pracy.

Natomiast niezdolność do samodzielnej egzystencji to takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych. Zatem osoba ubiegająca się o dodatek pielęgnacyjny musi zostać uznana za całkowicie niezdolną do pracy i samodzielnej egzystencji i powinna wykazać, że w zaspokajaniu codziennych funkcji życiowych niezbędny jest współudział innych osób.

UWAGA! Zgodnie z orzeczeniem Sądu Apelacyjnego w Katowicach (z 27 kwietnia 2000 r., sygn. akt III AUa 190/00, OSA 2001/12/44) niezbędne czynności życiowe to nie tylko tzw. czynności samoobsługowe, np. spożywanie posiłków, mycie czy ubieranie się, ale także możliwość zakupu żywności, utrzymania porządku itp.

Jeżeli wnioskodawca nie zgadza się z orzeczeniem lekarza orzecznika w sprawie ustalenia niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji, może wnieść sprzeciw do komisji lekarskiej ZUS.

Wymaganymi dokumentami do ubiegania się o dodatek pielęgnacyjny są:

• zaświadczenie o stanie zdrowia wystawione przez lekarza prowadzącego leczenie, do pobrania ze strony ZUS (plik PDF, 73 KB),
• dokumentacja medyczna oraz inne dokumenty mające znaczenie przy wydawaniu orzeczenia o całkowitej niezdolności do pracy oraz do samodzielnej egzystencji.

Natomiast osoby, które ukończyły 75 lat, otrzymujące świadczenia emerytalno-rentowe są zwolnione z obowiązku składania wniosku o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego, otrzymają go z urzędu.

Jaka jest kwota dodatku pielęgnacyjnego?

Obecnie kwota dodatku pielęgnacyjnego wynosi 294,39 zł.

Kwotę dodatku pielęgnacyjnego podwyższa się przy zastosowaniu wskaźnika waloryzacji emerytur i rent od miesiąca, w którym przeprowadzana jest waloryzacja.

Podstawa prawna: USTAWA z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS Dz.U. 1998 Nr 162 poz. 1118

AKTUALIZACJA: 21.05.2021